Spektroskopia ramana to technika analityczna, która opiera się na efekcie Ramana, który został odkryty przez C.V. Ramana w 1928 roku. Efekt Ramana występuje, gdy próbka jest napromieniowana światłem monochromatycznym, co powoduje, że część światła jest rozpraszana we wszystkich kierunkach. Niewielka część tego rozproszonego światła ulega zmianie długości fali w wyniku oddziaływań z wiązaniami chemicznymi w próbce. Ta zmiana długości fali, znana jako przesunięcie Ramana, może być wykorzystana do identyfikacji związków chemicznych obecnych w próbce.
Spektroskopia ramana jest techniką nieniszczącą, co oznacza, że nie uszkadza ani nie zmienia w żaden sposób próbki. Jest to również technika bezkontaktowa, co oznacza, że może być stosowana do analizy próbek bez wchodzenia z nimi w kontakt fizyczny. Dzięki temu spektroskopia Ramana jest idealną techniką do analizy delikatnych lub wrażliwych próbek.
Technologia
NASZA TECHNOLOGIA
Wzmocnienie analizy dzięki spektroskopii ramana
Zalety spektroskopii ramana w porównaniu z innymi metodami
Spektroskopia ramana okazała się wszechstronnym i cennym narzędziem analitycznym, którego zastosowania sięgają od materiałoznawstwa i biofizyki po farmację i kryminalistykę. Jego zdolność do zapewnienia wglądu na poziomie molekularnym w skład i strukturę próbki, wraz z jego nieniszczącym charakterem, sprawiają, że jest on coraz częściej wybierany przez naukowców i badaczy z różnych dziedzin.
W porównaniu z innymi technikami pomiarowymi spektroskopia ramana oferuje kilka istotnych zalet:
Spektroskopia ramana jest techniką całkowicie nieniszczącą, ponieważ nie wymaga dotyku, nie uszkadza próbki i nie wymaga żadnego przygotowania próbki. Dzięki temu można zbadać próbki takie jak pigmenty historyczne lub kluczowe dowody kryminalistyczne, a w razie potrzeby zachować je do późniejszego zbadania przy użyciu różnych metod.
Spektroskopia ramana może bardzo szczegółowo scharakteryzować materiał poprzez wykrywanie pojedynczych drgań wiązań chemicznych. W efekcie widmo Ramana dostarcza wielu informacji o strukturze chemicznej badanej substancji. Dzięki ogromnym bazom danych widm Ramana możliwa jest szybka identyfikacja nowych związków i całościowa analiza składu materiału.
Analiza ramanowska może być przeprowadzona na próbkach „w stanie takim, w jakim je otrzymano” bez żadnego przygotowania, w przeciwieństwie do wielu procedur analitycznych, które wymagają przygotowania próbek (takich jak rozpuszczanie, mielenie, formowanie szkła lub prasowanie), aby uzyskać wyniki.
Wysokiej jakości widmo może być zwykle uzyskane przy użyciu spektroskopii Ramana w ciągu kilku sekund. Wydajność próbek jest wysoka, ponieważ nie jest konieczne ich przygotowanie.
Spektroskopia ramana bada subtelniejsze procesy chemiczne, takie jak krystaliczność, polimorfizm, fazy, wewnętrzne naprężenie/odkształcenie, fałdowanie białek i wiązania wodorowe, oprócz szerokiej identyfikacji i charakterystyki materiałów.
Może być stosowany w mikroskopie ramanowskim w celu zapewnienia pełnej rozdzielczości przestrzennej 3D, umożliwiając badanie wyraźnej objętości w przezroczystym materiale.
Spektroskopia ramana zapewnia analitykowi wysokoczułe badania mikroskopowe o submikronowych rozdzielczościach przestrzennych, gdy jest prowadzona przy użyciu konfokalnego mikroskopu ramanowskiego. Dzięki temu można badać precyzyjne obszary próbki oraz poszczególne ziarna i cząstki.
Ze względu na nieinwazyjność może być stosowany do pomiarów in situ. Ponadto spektroskopia ramana może być wykorzystywana zarówno do analiz in vitro, jak i in vivo, ponieważ jest odporna na działanie wody.
